Nog niet zo heel lang geleden werden overleden kinderen die niet gedoopt waren, begraven in zogenaamde ongewijde aarde achter de kerk.
Nu vindt men het onbegrijpelijk dat er ooit zo is gehandeld.
Veel vaders en moeders zijn erdoor gekwetst tot het diepst van hun ziel.
Deze beschadiging dragen zij hun hele leven met zich mee.
Met plaatsverangende schaamte moet de kerk van nu haar spijt betuigen voor het handelen van toen.
Ook op het Lambertuskerkhof is zo’n stukje ongewijde aarde.
Als eerbetoon aan alle daar begraven kindjes is op 28 december j.l. een monumentje voor hen ingezegend.
Het parochiebestuur ziet dit als een vorm van erkenning van en genoegdoening voor het aangedane leed (ook al is dat nooit zo bedoeld.).
Zondag 28 december is gekozen omdat dit als vanouds het feest is van Onnozele Kinderen.
‘Onnozel’ betekent in dit verband ‘onschuldig’ en gaat terug naar de kindermoord door koning Herodus in Bethlehem.
Het parochiebestuur hoopt de kinderen die vroeger zo onbegrijpelijk werden behandeld een waardige plaats te geven en dat hoopt dat deze plek ook voor ouders een plaats van troost mag worden.
